W domu Derwana pojawia się nowa służąca, która w mig wkrada się w jego serce. Nieoczekiwanie dla samej siebie dostaje ogromny spadek, a wraz z nim ogromny ogród. Spadek ów obejmuje również niesamowity ogród, który jednak staje się kością niezgody między jej właścicielką. a "ratuszowcami", który ten teren chcą zagospodarować w inny, ich zdaniem lepszy dla miasta, sposób. Aby pozbyć się kłopotu i uzyskać własny cel są gotowi do na prawdę podłych posunięć.
Czy możny pan stanie w obronie biednej wieśniaczki? Jak zostanie odebrany mezalians? Czy głęboka wiara i miłość są w stanie pokonać wszystkie przeciwności? Czy można wybaczyć gwałt?
Miłość, wiara, niepewność, tajemnice, intrygi
Kolejna interesująca historia, która czyta się szybko i przyjemnie. Momentami wręcz z zapartym tchem, bo akcja nie pozwala choć na chwilę na odpoczynek. Gdy już się wydaje, że będzie dobrze autorka funduje czytelnikowi kolejny zwrot, który burzy wszystko.
Malownicze opisy przyrody i postrzeganie świata przez jej pryzmat są wręcz namacalne.
Swoją drogą, że po tej lekturze zaczęłam się zastanawiać, czy aby faktycznie, aż tak bardzo czasy się zmieniły? Jeszcze te 100lat temu związek pana i służącej nie miał prawa istnienia w społeczeństwie. Owszem, może nie był aż tak piętnowany jak w wiekach wcześniejszych, ale jednak był źle widziany.
Dziś teoretycznie nie ma podziału na klasy społeczne. Jest znacznie więcej swobód. Biznesmenem czy bizneswoman może zostać każdy, wystarczy dobry pomysł i umiejętność pozyskania środków, jeśli samemu się nimi nie dysponuje. Ale czy aby na pewno w praktyce jest to takie proste? Czy ktoś nieobyty w świecie rekinów ma możliwość przebicia i osiągnięcia sukcesu, obrony własnych racji?
Niestety, dość często mam wrażenie, że w dalszym ciągu światem w znacznym stopniu rządzi pieniądz. Uczucia są mało znaczącym elementem, zwłaszcza dla innych. Dość często postronni wtrącają się tam gdzie nie powinni, czy to z zawiści czy "w dobrej wierze".
Podobnie jak z uczuciami do innych jest z tymi skierowanymi do otaczającego nas świata. Gdy dla jednych drzewo czy kwiat jest ucieleśnieniem piękna, które należy chronić za wszelką cenę. Ktoś inny widzi korzyść w zniszczeniu go. Przykre jest, że w codziennym zabieganym świecie tak rzadko jest okazja, i mało kto potrafi ją dostrzec, by zatrzymać się choć na chwilę i czerpać z bliskości natury nie niszcząc jej.
Daję 8 i zachęcam do lektury
Zainteresowanych odsyłam na poniższe strony:
LC
Strona autorki
Cytaty/fragmenty, które wpadły mi w oko:
"...Róża to najdoskonalszy kwiat jaki stworzyłeś. Z jednej strony delikatna, z drugiej zaś kolczasta. To jakby w jednym kwiecie zawarła się zmienna natura człowieka. Dobro i delikatność płatków kontrastują z ostrością kolców niczym przeciwstawne cechy charakteru istoty ludzkiej. Czasem jesteśmy dobrzy jak te kolorowe płatki, a czasem ranimy innych do głębi, tak jak te ostre wypustki. A jednak róża jest kwiatem miłości! I tak jak miłość ludzka: rani i pociesza, sprawia ból i osładza powietrze słodką wonią płatków, kłuje ostrym słowem i daje rozkosz pocałunków.
Czasem czuję się jak taka róża. Z jednej strony delikatna, z drugiej zaś niepozbawiona wad."
"...świat jest piękny. Tylko zły człowiek jest na nim zawadą."
"...ten kto choć raz nie przeżył swojej miłosnej śmierci, nie potrafiłby docenić w przyszłości pojawienia się prawdziwego, odwzajemnionego uczucia!"
Za książkę dziękuję autorce ;)
Zapraszam na kolejne wpisy i zachęcam do komentowania :)
Brak komentarzy
Prześlij komentarz