Zapach konwalii

Dziś mam dla Was recenzję książki od Animos pt. "Zapach konwalii", Danuty Korolewicz:

Anka jeszcze się uczy, za kilka tygodni czeka ją matura.

Mariusz pracuje jako instruktor.

Są bardzo udaną parą. Nie tylko estetycznie wyglądają razem bardzo atrakcyjnie, ale również układa się między mini idealnie. Do czasu. 

Niestety Mariusz ma za sobą bardzo toksyczny związek. Podczas wspólnego pobytu Anka ma niemiłą okazję poznać byłą dziewczynę Mariusza. W dodatku, Matylda nie odpuszcza. Próbuje mącić młodej dziewczynie w głowie, podkopując prawdomówność jej partnera. Swoimi intrygami wzbudza w Ance chorobliwą zazdrość, której Mariusz nie potrafi zdzierżyć. 

Grzegorz, brat Anki, widząc że ta nie poświęca wystarczająco dużo czasu nauce, a zamiast tego ciągle się zamyśla, prosi przyszłego szwagra, aby ten zerwał z jego siostrą. 

Jak skończy się ich historia? Czy będzie to tylko krótka, trwająca w nieskończoność przerwa czy definitywny koniec?

W książce mamy okazję poznać również życie artystki, malarki Ary, jej partnera Filipa. I jeszcze kilku osób z otoczenia Anki i Mariusza. 

Wątek alkoholu, a w zasadzie nadużywania alkoholu przez jedną z bohaterek, pokazuje jak nałóg może destrukcyjnie wpłynąć na związek. Tak samo jak zaborcza zazdrość. 

Wahania nastrojów, załamania nerwowe naszej artystki ukazują ile czasem kosztuje stworzenie dzieła sztuki na najwyższym poziomie.

Historia może jak wiele innych jednak napisana w prostym, łatwo przyswajalnym języku. Dzięki czemu książka czyta się bardzo szybko i przyjemnie, a literówki nie przeszkadzają aż tak bardzo.

Czytając mamy okazję zastanowić się nad własnym postępowaniem, uczuciami względem ukochanej osoby, innych ludzi. Zostajemy zmuszeni do zatrzymania się nad racją Grzegorza - czy wtrącać się w życie siostry? Odbierać jej szczęście w imię jej przyszłości? 

Przecież w realu nie każda historia musi skończyć się happy endem. Ile razy jest tak że chcąc dobrze, dla siebie czy kogoś bliskiego, okazuje się że to co zrobiliśmy lub powiedzieliśmy, było największym błędem jaki mogliśmy popełnić?

Ukochanej osobie należy również dać nieco wolności. Nie powinno się jej ograniczać, należy zrozumieć jej potrzeby i wspierać w trudnych chwilach. A przede wszystkim powinno się szczerze rozmawiać, zwłaszcza gdy planuje się wspólną przyszłość - życie to nie książka ze szczęśliwym zakończeniem. 

Daję 7 i zachęcam do lektury. 

Cytaty jakie wpadły mi w oko:

"Bo to była rosiczka. Z jej uścisku wyrwać się można było z pokaleczoną duszą."

"...robisz to na własne życzenie."

"-Jesteś kochany [...] Ale nie musisz kupować mi żadnych prezentów. Wystarczy mi, że jesteś. To ty jesteś moim najlepszym prezentem."

"...jak się kogoś kocha, to [...] nie odpycha się go od siebie i nie wyrzuca jak zdarte buty!"

"...na chwilę przestało działać prawo  Newtona i odleciała gdzieś jego żona."

"- Jeśli zechcesz, zamówię dla ciebie tam na górze, najpiękniejszą pogodę [...] 

- Nie chcę. Może nawet deszcz padać, mogę moknąć dla ciebie, ale chcę być tylko z tobą i dla ciebie. Chcę wierzyć, że jesteśmy tylko dla siebie."

"Kochała te chwile, kiedy przytuleni do siebie, czuli smak swoich ust, pocałunków, kiedy zamykała oczy ubrana tylko w rozkosz pożądania, uwielbiała dotyk jego ciała, rak i mówiła słowa, których nie wypowiedziałaby nigdy nikomu innemu. I nie znosiła chwil rozstania."

"Wy kobiety, macie nadzwyczajne zdolności do znajdowania problemów, których nie ma. I tak będziemy się nawzajem potykać o siebie w najmniej spodziewanych miejscach, czasem zrywać ze sobą, wracać, a żyć trzeba dalej."

"... jesteś dla mnie kimś ważnym w moim życiu. Jestem wielkim szczęściarzem, że jesteś ze mną, [...] wszystkie znajome mi dziewczyny, kobiety, są przy tobie takie... nieważne i nieciekawe."

"Wiesz, kochanie, że jesteś moim nałogiem?"

"Nigdy, nigdy, nie odda go innej, bo jest jej cieniem, oddechem, a czy można żyć nie oddychając?!"

"W życiu coś, albo kogoś trzeba wybrać."

"- Nie zadzwonił?! No to wiesz, co?! Takich to światłem po oczach i kapciem! Bo nie zasługują na litość!"

"Trzeba działać, a nie gadać."

"...nic i nikt nie jest dany raz, na zawsze."

"...kobieta zrozumie, dziewczyna jeszcze nie..."

"- Taka jestem [...] Albo zaakceptuje się mnie z moimi humorami, albo do widzenia."

"W dużej dawce wszystko szkodzi i zaczyna brakować oddechu..."

"Chcę żyć szybko, kochać i być kochaną. Czy to zabronione?"

"- Trzeba mieć silne łokcie, żeby przepchnąć się do przodu. Ja nie udaję innej niż jestem, a jeżeli chce się osiągnąć jakiś cel, to nie można bawić się po drodze nieodpowiednimi zabawkami, tylko brać te dobre, sprawdzone, takie, które chce się mieć za wszelką cenę."

"W życiu trzeba postawić sobie jakiś cel i jeżeli go nie ma, to po co żyć?"

"Wiesz,że jest start i meta. Ja jej jeszcze nie przekroczyłam, bo za metą nie ma już nic. Chwilowa euforia, świetny wynik, którego już nigdy można nie powtórzyć i co potem? Boję się tego. Jeżeli mam się spalić, to do końca."

"Wystarczy kilka razy wskazać kogoś palcem, że jest wart twojej forsy i uwielbienia i ludzie to kupią! Oszukani kolorowym opakowaniem, blichtrem, medialnym szumem i to mnie wkurza. A ci wybrańcy, zakładają na twarz maski z wyszczerzonymi zębami i fałszywymi uśmiechami."

"Jesteś kochana, cudowna i moja..."

"Taka nieodwzajemniona miłość jest jedną z najgorszych."

"Tańcz ze mną w blasku księżyca

Dopóki nie skończy się świat.

Tańcz i nie pytaj o nic,

Bo tylko tyle mogę ci przecież dać.

Więc tańcz ze mną, tańcz."

"Muzyka lasu była upojna, namiętna, można się było w niej zatracić. Spleceni ramionami w gorącym uścisku, oczarowani sobą, długo tańczyli.......Jakby świat miał się skończyć."

P.S. 

Po rozmowie z autorką dowiedziałam się, że "Zapach konwalii" to druga część "Błękitnego lata", trzecia to "Dalia" zaś czwarta "Dziewczyna z ulicy Ogrodowej". Książki nie są ponumerowane, jednak razem stanowią spójną historię. W związku z powyższym jeśli ktoś jest zainteresowany zachęcam do sięgnięcia po cały zestaw w odpowiedniej kolejności - sama gdy tylko będę miała możliwość z pewnością sięgnę po pozostałe tytuły.