ADHD

Tym razem mam coś bardziej przyziemnego, książkę Kristin Leer "ADHD. Mózg łowcy i inne supermoce."

 

Czym jest ADHD? Czy dotyczy tylko dzieci? Jak żyć i radzić sobie z tą chorobą? 

Autorka, która sama żyje z ADHD opisuje chorobę. Wyjaśnia stereotypowe myślenie, które nie zawsze jest trafne. Opowiada o sposobach badania przed postawieniem diagnozy. Podpowiada jak sobie radzić z codziennymi czynnościami i jak postępować w przypadku dzieci, które mają ADHD. Informacje, które znajdziemy w tej książce z pewnością odpowiedzą na wiele pytań i rozszerzą wiedzę w tym temacie, nie tylko osobom typowo zainteresowanym tą kwestią, ale ogólnie każdemu kto sięgnie po tę książkę.
Język jakim została napisana książka jest prosty i zrozumiały dla każdego odbiorcy, i choć pojawiają się zagadnienia profesjonalne, to wszystko jest tak objaśnione, że nie ma szans żeby czegoś nie zrozumieć. Jednocześnie objaśnia jak można traktować niektóre z cech charakterystycznych i jak przekuć je na własną korzyść.
Niestety, współczesny świat wielu rzeczy nie ułatwia, ale i podejście do chorób psychicznych nieco się zmieniło. Wizyta u specjalisty to już nie jest powód do wstydu, a przejaw siły, bo nie obawiamy się poprosić o pomoc. Owszem różnie z tym bywa w różnych miejscach na Ziemi, ale generalnie trend ten się zmienia na korzyść dla osób chorych. Z resztą czy proszenie o pomoc jest czymś złym? Chyba są gorsze rzeczy, które można zrobić niszcząc przy okazji samego siebie i/lub np. swoją rodzinę lub kogoś innego. Mam wrażenie, że im bardziej zwiększa się świadomość otoczenia zwiększa się także tolerancja i liczba sposobów, dzięki którym osoby chore mogą funkcjonować w "normalnym" społeczeństwie. Niestety jak w przypadku wielu chorób dotyczących ludzkiej psychiki, tak i w tym jest jeszcze wiele do odkrycia. Jednocześnie równie ważne w sposobie leczenia, jest jak najszybsze postawienie właściwej diagnozy i podjęcie odpowiedniego toku leczenia.

Daję 8 :)

Zainteresowanych odsyłam na LC oraz Fb 

Cytaty/fragmenty, które wpadły mi w oko:

"..."normalne jest to, co stanowi matematyczną średnią."

"Poczucie winy i wstyd to uczucia, które są zakorzenione głęboko w nas, dlatego rzadko się z nich komuś zwierzamy. W połączeniu z negatywnym obrazem własnej osoby i niską samooceną potęgują uporczywy głos wewnętrzny, który właściwie wysysa całą radość i zadowolenie z jakiejkolwiek czynności." 

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Znak Emotikon

Zapraszam na kolejne wpisy i zachęcam do komentowania :)