Ada choruje na cukrzycę - gdy słyszy diagnozę po raz pierwszy wydaje się jej, że słyszy wyrok śmierci. Sytuacja pogarsza się tym bardziej iż rodzice skazują ją na samotną walkę z chorobą. Zamiast wesprzeć kilkuletnią córkę zajmują się jej młodszą siostrą, a o niej niejako zapominają. Gdyby nie babcia, która wspiera ją na każdym kroku i ratuje ją z wszystkich prób samobójczych pewnie już dawno nie byłoby jej na tym świecie. Tuż przed śmiercią pisze list do wnuczki, w którym niejako wymusza na niej podjecie próby.
Czy Ada podejmie próbę jaką wyznaczyła jej babcia? Czy po wyznaczonym czasie zmieni się coś w jej życiu? Jeśli tak to, w którą stronę będzie to zmiana?
Autorka w dość dobitny sposób przedstawia sytuację dziewczyny chorej na cukrzycę. Ukazuje do czego może doprowadzić pozostawienie osoby chorej samej sobie. A zwłaszcza gdy tą osobą jest zaledwie kilkuletnia dziewczynka. Miała wszystko i nagle zostaje jej to odebrane. Jedyną osobą, która próbuje ją wspierać jest jej babcia i to tylko jej zawdzięcza fakt, że ciągle żyje.
Czytelnik dzięki tej książce wie co się dzieje z osobą, która nie ma wsparcia w najbliższych w najtrudniejszych momentach życia. Wie co może się wydarzyć gdyby Ada nie spotkała na swojej drodze osób postronnych, które wsparły ją bardziej niż najbliżsi.
Przyznam szczerze, że choć książka czyta się dość dobrze to jest jednak stosunkowo trudna. Rozdarcie bohaterki. Rozterki, wybory przed, którymi staje teoretycznie wiadomo, w którą stronę to wszystko zmierza. Ale czy na pewno? Tego musicie się już dowiedzieć z książki ;)
Daję 7.
Zainteresowanych odsyłam na poniższe stron:
EMPIK
LC
Cytaty/fragmenty, które wpadły mi w oko:
"Nikt
nigdy nie mówił, że życie musi być proste. Nikt też nie wspominał, że każdy z nas musi być szczęśliwy. Każdy kolejny dzień jest dla nas wielką zagadką, ale to, co czeka nas "po", jest jeszcze większą."
"Czasem zastanawiam się, czy człowiek ma w życiu określoną liczbę dobrych chwil do wykorzystania - jeśli tak, to co potem? Cierpienie i ból dotyka każdego. Nikt tak naprawdę nie jest idealny, nikt nie ma wspaniałej, bezproblemowej egzystencji..."
"Często chciałam zakończyć całą tę farsę, takie rozmyślania zdarzały mi się nawet częściej niż te momenty, w których chciałam żyć. Dlaczego tego nie zrobiłam? Z wielu powodów. Po pierwsze, bałam się tego, co czeka mnie dalej. Nie miałam pewności, że "tam" - gdziekolwiek ono jest - będzie lepsze niż to, co spotyka mnie tutaj. Zawsze lepiej być w miejscu znanym niż nieznanym."
"Uśmiechy także potrafią być maską, często mogą zmylić nawet specjalistów,..."
"W pokoju miałam wiele powieści. Każda z nich była moją prywatną przepustką do świata fantazji i wyobraźni, do jedynego świata, w którym czułam się bezpiecznie i spokojnie. Do jedynego miejsca, gdzie nie liczyło się to, kim jestem i co czuję. Tu nie istniało pojęcie życia i śmierci. Nie istniało pojęcie bólu i cierpienia. Na końcu każdej historii pojawiał się happy end."
"Tak naprawdę jednak każdy z nas cały czas stoi na krawędzi, ale tego nie zauważa."
"Ja zawsze byłam sama. Do tego uczucia dało się przyzwyczaić."
"Czasami chciałabym być wiatrem. Wolna, ulotna, niewidzialna. Wyzwolona, impulsywna, naiwna. Wiatr był siłą, niepowstrzymaną potęgą."
"Dopiero teraz uświadomiłam sobie, że moje problemy są tylko moje, nic nie znaczą dla ludzi z zewnątrz."
"Mniej myśl - więcej CZUJ
Mniej grymasów - więcej UŚMIECHU
Mniej mów - więcej SŁUCHAJ
Mniej oceniaj - więcej AKCEPTUJ
Mniej się przyglądaj - więcej DZIAŁAJ I DAWAJ
Mniej narzekaj - więcej DOCENIAJ
Mniej strachu - więcej MIŁOŚCI"
"Kiedy zostaje z nas tylko proch, nie liczy się już, jakie rzeczy zgromadziliśmy w swoim życiu."
"...każdy ma jakieś problemy, z którymi musi się zmierzyć, choć czasem nie potrafi temu podołać."
"Miła myśl miała większą szansę, by trafić w eter - nawet jeśli nie mogła doczekać się odpowiedzi."
"Życie to nie tylko radość. To też smutek i upadki, które sprawiają, że możemy się czegoś uczyć na naszych błędach."
"Wszystko zależy od podejścia. Jeśli wierzysz, że nawet po dotkliwym upadku dasz radę ponownie stanąć na własne nogi, to tak właśnie jest, choćby zajęło to masę czasu i energii. Myślę, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a każda przeszkoda w naszym życiu kształtuje nasz charakter."
"Choć dalej próbowałam definiować słowo "normalność", to jedynym tłumaczeniem było właśnie podążanie za impulsami, nawet lekkomyślnymi."
"Nigdy nie powinno pokładać się aż takiej wielkiej nadziei w drugim człowieku. Ludzie ranią. Niektórych relacji nie da się już odbudować."
"Czasem uśmiech nie musi pokazywać się na twarzy, by dało się z niej wyczytać zadowolenie. Czasem po prostu widać to po oczach."
"Umieranie jest znacznie łatwiejsze niż życie."
"...odrzuć wszystkie zahamowania, granice i tematy tabu. Żyj pełną piersią, chwytając w garść każdą z możliwych okazji."
Zapraszam na kolejne wpisy :)
Brak komentarzy
Prześlij komentarz