Niegrzeczny rockman

Dwa tomy już za nami. Przyszła pora i na trzeci tom z serii Vip Kristen Callihan "Niegrzeczny rockman"

Jax dwa lata temu próbował popełnić samobójstwo. Od tamtego czasu żyje jak automat. Robi co ma do zrobienia, choć niewiele z zewnątrz jest w stanie dotrzeć do jego wnętrza.
Stella choć pracuje jako profesjonalna przyjaciółka, prywatnie jest samotnikiem. Jednak gdy musi, potrafi walczyć o swoje nawet niekonwencjonalnymi sposobami.

Co się wydarzy gdy tych dwoje się spotka? A może sąsiedztwo tych dwojga to jednak nic dobrego?

Samotność, miłość, muzyka,

Tym razem autorka przedstawia nam Johna. Że próbował on odebrać sobie życie już wszyscy wiemy. Że zespół obchodzi się z nim jak z jajkiem również mieliśmy okazję się dowiedzieć z poprzednich dwóch tomów, choć teraz widzimy tę sytuację przedstawioną z jego perspektywy.
Fajnie jest gdy w życiu można robić to co się lubi, kocha całym sercem, i mieć z tego środki pozwalające na utrzymanie się. Ale co gdy dochodzi się do ściany? Gdy osiągnęło się wszystko co było do osiągnięcia i nie ma pomysłu na kolejny krok? Kolejny cel do osiągnięcia. Nic nie jest w stanie nas rozbawić. Człowiek zapada się sam w sobie i nie widzi możliwości wyjścia z tego stanu.
Podobnie działa odrzucenie. A odrzucenie przez osoby najbliższe, rodziców, rodzeństwo, brak osób w naszym otoczeniu do których można by się zwrócić o pomoc, gdy ta jest potrzebna.

Nigdy nie wiadomo co w kim siedzi i jak zareaguje dana osoba na stratę, odrzucenie, samotność. Jedni poradzą sobie lepiej, inni nie potrafią od tak przejść do porządku dziennego. A gdy ma się za sobą ciężkie życiowe doświadczenia nie ma się co dziwić, że ciężko zaufać. Zaufać drugiej osobie, a nawet sobie. Z jednej strony człowiek chce być przez kogoś akceptowany takim jakim jest. Z drugiej boi się po raz kolejny przeżyć zawód. Łatwiej jest odrzucić drugą osobę niż mierzyć się z demonami, nie tylko własnymi. 

Na swój sposób mam wrażenie, że obecnie coraz więcej osób właśnie tak postępuje. Nieco egoistycznie, ale z drugiej strony, czemu się dziwić? Przecież lepiej zapobiegać niż leczyć. Tylko czy ogólnie społeczeństwo nie wyrządza samo sobie krzywdy? Brak szczerej, głębokiej rozmowy nawet wśród osób uważających się za przyjaciół, prowadzi do przeoczenia wielu ważnych aspektów.
Presja otoczenia jest przytłaczająca dla zwykłego śmiertelnika. Więc nie ma co się dziwić, że celebryci, gwiazdy po zderzeniu ze ścianą szukają dowolnej drogi ucieczki. Choć na chwilę, oderwać się od tu i teraz, stać się tym kim kiedyś się było lub zupełnie kimś innym. Każdy potrzebuje jakiegoś celu w życiu. Kierunkowskazu, który wytyczałby drogę, tylko co gdy takiego nie potrafimy odnaleźć lub sam nie staje przed nami?

Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie mimo rozterek, jakie towarzyszą bohaterom. Ale jednocześnie zmuszają do zastanowienia się, czy aby na pewno dostrzegamy problemy ludzi, którzy nas otaczają? W tej gonitwie jaka nam towarzyszy. Izolacja, brak osobistego kontaktu z innymi ludźmi. Żadna odskocznia nie powinna być destrukcyjna, a pozwalająca cieszyć się życiem i chwilą obecną. Nawet wielcy tego świata mają prawo do gorszych chwil. I tak samo jak każdy zasługują na to aby móc się cieszyć chwilą obecną i dążyć ciągle do przodu.

Jak na niegrzecznego przystało nie brakuje pikantnych scen i ciekawych pomysłów, jakie wpadają bohaterom do głowy ;)

Daję 8 i zachęcam do lektury

Zainteresowanych odsyłam na LC   oraz FB Wydawnictwa 

Cytaty/fragmenty, które wpadły mi w oko:

"Szukanie pomocy wydaje się trudne, ale może mieć decydujące znaczenie"

"Tylko durnie i tchórze odrzucają coś wyłącznie ze strachu." 

"Umysł jest wszystkim, prawda? Nigdzie nie ukryjesz się przed własnymi myślami. Nie da się. Można co najwyżej zająć się czymś innym."

"Każdemu zdarzają się wpadki, małe lub duże. Ludzie, którzy uważają się za lepszych, zazwyczaj popełniają największe błędy."

"...odmawianie sobie przyjemności prowadzi do tego, że nie żyjemy pełnią życia."

"...czas jest jedyną rzeczą, której człowiek nie może zatrzymać."

"...żal - śmierć czegoś, czego istoty i rangi nigdy się nie rozumiało, ale koniecznie chce się to odzyskać."

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Muza SA

Zapraszam na kolejne wpisy i zachęcam do komentowania ;)